بررسی روند توسعه زراعت چوب در منطقه شرق گیلان

زراعت چوب همیشه یکی از مقوله­های مهم در اقتصاد روستاهای شمال کشور ایران بوده چرا که روستاییان این منطقه با استفاده از زراعت چوب امکان استفاده چندجانبه از زمین را دارا هستند با این حال در بسیاری موارد زراعت چوب به شکل سنتی به انجام می­رسد و اغلب بر مبنای آزمون و خطا در بین کشاورزان استوار است. در این بررسی سعی شده روند فعالیت­های انجام شده در یک دهه گذشته مورد بررسی قرار گیرد این امر سبب می­گردد بتوان روند توسعه کشت صنوبر را با توجه به عوارض زیر بنایی مورد بررسی و تحلیل قرار داد از این رو مطابق هدف تحقیق نقشه گیلان مورد بررسی قرار گرفت و با توجه به نقشه سیاسی منطقه شهرستانهای رودسر، املش، سیاهکل، لنگرود، لاهیجان و آستانه اشرفیه به عنوان منطقه مورد مطالعه انتخاب شد. به این منظور تصاویر ماهواره ای land sat tm و irs مربوط به سالهای 2000 و 2010  انتخاب شد و با استفاده از باندهای nir و r شاخص ndvi برروی تصویر اعمال گردید. در مرحله بعد ابتدا مناطق جنگلی از تصویر جدا شده و با توجه به بازتاب صنوبر در تفکیک طیف نظارت شده محدوده صنوبرکاری در سالهای 2000 و 2010 مشخص شد و سپس تصاویر به محیط gis منتقل شد و طبقه بندی مجدد شده و مناطق صنوبرکاری شده از مناطق دیگر به شکل کدهای0  و 1 جداشده به گونه­ای که مناطق صنوبرکاری شده ارزش 1 و سایر مناطق ارزش0 گرفت در ادامه با فاصله مناطق صنوبر کاری شده با جاده در محیط spss مورد آزمون قرار گرفت. نتایج نشان می­دهد اگر چه در دهه گذشته در شرق گیلان افزایش کشت صنوبر وجود دارد ولی با توجه به وی‍‍ژگیهای اجتماعی اقتصادی موجود، نقشه راهها و پراکندگی روستاها این افزایش کشت، افزایش تولید چوب را به همراه نخواهد داشت به عبارت دیگر زراعت چوب که باید در مناطق روستایی صورت بگیرد در حال کاهش می­باشد.